Z wielką przyjemnością informujemy, że nasza Biblioteka otrzymała dofinansowanie w programie "Partnerstwo dla książki" na kwotę 12 000 zł. W...
Zobacz więcej15 marca w Miejskiej Bibliotece Publicznej odbyła się prelekcja Andrzeja Boryczki i Marka Stoszka z cyklu Polska za progiem “Wsie, których nie...
Zobacz więcejMiejska Biblioteka Publiczna oraz Myślenicka Grupa Fotograficzna zapraszają na wystawę prac Mieczysława Wielomskiego. Galeria mgFoto Miejska Biblioteka Publiczna O autorze...
Zobacz więcejMiejska biblioteka Publiczna zaprasza na pierwsze spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki "Otwarte Głowy" dla młodych dorosłych (16+) 18 marca 2023 r....
Zobacz więcejNowa odsłona kampanii „Mała książka – wielki człowiek” w bibliotece! Wszystkim miłośnikom książek dziecięcych i bibliotek kampania ,,Mała książka –...
Zobacz więcej
Brandon Sanderson jest autorem niezwykłym. W każdej swojej serii prezentuje zupełnie nietypowy i zaskakujący świat oraz wykreowany od podstaw i niezwykle dobrze przemyślany system magiczny.
Magia w „Rozjemcy” opiera się na Oddechach i kolorach, ale jest to zaledwie wycinek tego, co książka ma do zaoferowania. Zrozumienie tego systemu wymaga momentami większego skupienia, ale autor jak zwykle stara się przedstawić wszystko w możliwie jak najbardziej przystępny i prosty sposób.
Bohaterów, jak zwykle u Sandersona, jest mnóstwo, ale każdy z nich został doskonale wykreowany. Mają zupełnie odmienne charaktery, cele i motywacje.
Vasher, którego poznajemy już w prologu, jest tytułowym rozjemcą. To postać tajemnicza, skryta, władająca silną magią oraz posiadająca gadający miecz.
Dar Pieśni to bóg, który nie wierzy we własną religię.
A Siri i Vivienna są księżniczkami z królestwa Idris.
Osobiście nie przepadam za damskimi postaciami, a już szczególnie za księżniczkami. W wielu książkach takie bohaterki są raczej nijakie i jednowymiarowe. Ale nie u Sandersona. Dwie siostry zostały zestawione ze sobą na zasadzie kontrastu.
Vivienna od dziecka była przygotowywana do zostania żoną Króla-Boga, ale ostatecznie zadanie to zostaje przydzielone młodszej z dziewcząt. Siri jest do tego zadania tak nieprzygotowana, jak to tylko możliwe, ale nie ma wyboru i musi udać się do Miasta Bogów, aby uchronić swoje królestwo przed wojną. Z początku strach i instynkt samozachowawczy chronią ją przed bezmyślnymi i bezczelnymi zachowaniami, do których przywykła. Jednakże z czasem coraz trudniej jej udawać i zaczyna się objawiać jej prawdziwa natura, która w Mieście Bogów może przynieść jej zgubę.
Nawet z pozoru nudne, codzienne życie w pałacu bogów, wykonywanie obowiązków, słuchanie petycji zostało przedstawione w taki sposób, że czytelnik nie czuje się zmęczony.
Cały czas nad bohaterami wisi jakieś mniej lub bardziej określone zagrożenie. Czytelnik wraz z nimi zostaje wplątany w sieć spisków i intryg. Napięcie jest budowane powoli poprzez dyskretne sygnały, pojedyncze słowa i zachowania, które wywołują niepokój i zwiastują niebezpieczeństwo.
Amelia Karkosz