Dziewczyna, która słyszała kolory

„Dziewczyna, która słyszała kolory” to książka o wojnie, holokauście, ale także o miłości i sztuce. Ale nie takiej, jaką postrzegają ją zwykli ludzie. Główna bohaterka jest osobą mającą synestezję, czyli przypadłość polegającą na tym, że doświadczenia jednego zmysłu odbiera się innymi zmysłami. Jak wskazuje tytuł, Hanna ma umiejętność kojarzenia kolorów z
dźwiękami. Z pomocą tego daru została specjalistką w dziedzinie sztuki współczesnej. Było to dla mnie szczególnie fascynujące z uwagi na to, że sama zajmuję się rysunkiem. Jednakże nie było tak dużego skupienia się na synestezji, jak tego oczekiwałam, choć jest to z pewnością powieść o sztuce.
Sądzę również, że książka na niczym by nie straciła, a może nawet zyskała, gdyby pominięta została część dziejąca się współcześnie i autorka ograniczyłaby się do powieści historycznej.

Za to opisy miejsc akcji są wyraziste, dokładne i żywe. Wszystkie te elementy czynią książkę niezwykle klimatyczną. Pomimo chwil, gdy ciężko mi było przebrnąć przez niektóre fragmenty, to warto sięgnąć po tę pozycję. Będzie idealna dla miłośników dramatów wojennych, osób, które interesują się sztuką oraz dla samych artystów, którzy poczują ten niezwykły klimat jak nikt inny.

Amelia Karkosz