Zapraszamy młodszych Czytelników do udziału w lipcowych konkursach !! Regulamin konkursu „Baśniowa Akademia” I. Postanowienia ogólne Organizatorem konkursu jest Miejska...
Zobacz więcejSerdecznie zapraszamy na warsztaty dla dzieci i rodzin prowadzone w czterech grupach wiekowych: Dzieci w wieku 3-4 lata wraz z...
Zobacz więcejSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy pokonkursowej Świat w 2021 roku - 8 lipca 2022 roku (piątek) o godzinie 18:00, Miejska...
Zobacz więcejREGULAMIN KONKURSU FOTOGRAFICZNEGO „Blisko a pięknie” § 1. Postanowienia ogólne Organizatorem Konkursu Fotograficznego „Blisko a pięknie” (zwanego dalej Konkursem) jest...
Zobacz więcejMiejska Biblioteka Publiczna zaprasza na spotkanie autorskie Natalii Szyszkowskiej 12.07.2022 (wtorek), godz. 17.30, Miejska Biblioteka Publiczna, ul. Mickiewicza 17 Natalia...
Zobacz więcejRok 2022 Sejm ustanowił Rokiem Romantyzmu Polskiego. W uchwale wskazano, że w roku 2022 przypadają dwusetne urodziny tej epoki i...
Zobacz więcejSerdecznie zapraszamy naszych Czytelników do całorocznej zabawy! Każdego 5 dnia miesiąca pojawi się nowe kryterium po jaką książkę należy sięgnąć....
Zobacz więcej
Książka, jak przystało na przyzwoity kryminał, intryguje mnogością pytań i niedopowiedzeń pojawiających się w trakcie lektury. Ile zła jest w stanie pomieścić mózg człowieka? Jakimi drogami podążają myśli „zdrowych psychicznie” i „psychicznie chorych”? Którędy biegnie (tak, tak – czasem bardzo cienka) linia oddzielająca światy zła i dobra?
No i jest tu jeszcze Emma Carow: główna bohaterka. Osoba, w wielu zresztą wymiarach, szalenie niejednoznaczna, choć przecież jako przedstawicielka Policji nie taką być powinna, prawda?
Emma jest „profilerką” berlińskiej policji. Nie, nie – przepraszam, „profiler” to ulubiony termin brukowców. Tymczasem ona nie „profiluje”, a dokonuje analizy operacyjnej sprawy. Jest w tym zresztą najlepsza: potrafi dostrzec to czego nie widzi cały zespół, myśleć jak przestępca i wyprzedzać jego kroki.
Niestety: jest „skażona” przeszłością. W pracy wzorowa, w życiu prywatnym wulgarna, agresywna. A w czynach zaś ocierająca się o granice prawa. Inteligentna, atrakcyjna, zaślepiona nienawiścią i poczuciem krzywdy popełnia jednak szkolne błędy, za które (przez wzgląd na profesję) może zapłacić życiem.
Funkcjonuje w swoim pogmatwanym świecie, gdzie dominuje poczucie krzywdy, brak uczuć i miłości. Jest w nim jedynie praca, ta zaś sprowadza się do analizy czynów i myśli morderców.
Tak, tak – Emma Carow żyje w kokonie. Niczym zamordowani w centrum Berlina: kilka ciał zawiniętych w srebrną folie. A potem pojawiają się kolejne i kolejne… Kto zakończy ten korowód ? Policja odgadnie scenariusz rozgrywanego przedstawienia? A Emma, czy zdoła wyjść z własnego kokonu i rozwikłać tajemnice kokonów mordowanych? Tego nie powiem.
Niestety i piszę to trudem: finał nieco rozczarowuje! Wpierw mistrzowsko poprowadzone postacie i analizy psychologiczne, a tu na koniec… Sekwencja zdarzeń, owszem spójna z resztą opowieści, a i opowiedziana barwnie, przestrzennie, ale niestety nazbyt sztampowa.
Na koniec dwie uwagi. Pierwsza to ta, że książka oddaje klimat Berlina, choć oczywiście nie sposób jej zestroić z jakimkolwiek przewodnikiem po tym mieście. A po drugie – i to już jest mniej jest oczywiste i nie wynika też z okładki – rzecz napisano „na dwie ręce”. Bo okładkowe właśnie nazwisko autora „Ule Hansen” to w rzeczywistości pseudonim kryjący duet pisarski, a ten tworzą Astrid Ule (niemiecka pisarka, redaktorka) oraz Eric T. Hansen (amerykański dziennikarz).
Tomasz Dziki
Ule Hansen: Kokony. Poznań 2017. Wydawnictwo Filia. ISBN 978-83-8075-212-2